De grootste inzichten donderen soms geheel onverwachts naar binnen. als een soort lampje dat aangaat in je hoofd: ja zo is het! het kan ook een flits van herkenning zijn of een zeer helder weten wat de juiste keuze is. ik heb meerdere momenten van dergelijke inzichten gehad. Eén daarvan was toen ik voor het eerst hoorde van het woord autonomie.
Het was liefde op het eerste gezicht. Tussen mij en het woord autonomie. Autonomie is de tegenhanger van de ‘Pleaser’, die zich aanpast en vormt naar wat hij denkt dat anderen van hem verwachten. De term autonomie komt uit het Grieks. Het betekent zelfbeschikking, leven naar je eigen wetten. Een autonoom persoon maakt zelf keuzes over hoe hij zijn leven inricht, welke relaties hij kiest, welke opleiding hij volgt of werk hij aanneemt. Deze keuzes staan los van de mening en het waardeoordeel van anderen. Eigenzinnig met respect. Een bron van inspiratie is voor mij de zoektocht naar werkelijk jezelf kunnen zijn, je vrij voelen om je eigen pad te volgen, maar wel in contact met je omgeving. In je werk betekent dat dat je in staat bent je eigen keuzes te maken op basis van waarden en drijfveren, zonder dat je daarmee de grenzen of doelen van de organisatie schendt. Het is dus geen afzetten tegen, maar meebewegen met wat er is en daarbinnen je eigen vrijheid en ontwikkeling regelen.
Je eigen autonomie aanwakkeren kan je doen door te beginnen met onderzoeken wat je zelf echt wilt, wat je drijfveren en wensen zijn. Vraag je gedurende de dag eens af: ‘als het aan mij lag, dan…’ En betrek die vraag op verschillende gebieden, zoals je werk, omgaan met klanten, vrienden of familie of je kledingstijl. Kortom, stop met proberen iemand anders te zijn of een perfecte versie van jezelf. Besteed aandacht aan wie jij bent en wat je drijft. Daar valt enorm veel te ontdekken!
Ter illustratie de reflectie van een coachee over zijn eigen zoektocht naar wat voor soort leider hij is:
‘Ik ben me nu bewuster van mijn verantwoordelijkheden. Op de voorgrond stappen, leiding nemen en taken uitdelen is niet iets wat natuurlijk bij me komt. Mijn basishouding is teruggetrokken en bescheiden. De truc is om uit die houding te geraken zonder geweld te doen aan wie ik ben. Ik ben nu eenmaal introvert. Daar is niks mis mee, zolang ik die introversie niet gebruik als muur om me achter te verschuilen. Worden wie je bent. Dat is mijn belangrijkste les. Het heeft geen zin mezelf te vormen naar het silhouet van een ander. Ik kan alleen groeien als ik probeer te groeien als mezelf.’
